هیدروپونیک (آب کشت) چیست؟ انواع روش های کشت هیدروپونیک

در این مقاله بررسی خواهیم کرد:

• تعریف کشت هیدروپونیک
• مزایای کشت هیدروپونیک
• معایب کشت هیدروپونیک
• انواع سیستم هیدروپونیک

تعریف هیدروپونیک:

اصطلاح هیدروپونیک طی چند سال اخیر بسیار شنیده شده است. و ممکن است معانی مختلفی هم برای این اصطلاح دریافت کرده باشیم

اصطلاح هیدروپونیک از دو کلمه هیدرو (Hydro) و پونیک (Ponicum) تشکیل شده که کلمه هیدرو به معنای «آب» و پونیک به معنای «جای دادن» که به طور خلاصه به معنای قرارگرفتن چیزی در آب می باشد.

هیدروپونیک یک علم پرورش گیاه است به معنای رشد گیاهان بدون خاک و با استفاده از منابع موادغذایی .

منابع غذایی می تواند به وسیله آب یا یک ماده خنثی مثل شن و ماسه غنی شده از مواد غذایی به گیاه برسد و یا بدون این مواد ریشه گیاه نگهداری شود.

زمانی که استفاده از روش هیدروپونیک و تولید محصولات کشاورزی بدون استفاده از خاک مطرح می شود، این سوال پیش می آید که چه دلیلی برای حذف خاک از روند پرورش و رشد گیاهان وجود دارد. وقتی که هزاران هزار مترمربع زمین مزروعی وجود دارد؟

روش هیدروپونیک (کشت بدون خاک)  دارای مزایا و معایبی می باشد که در ادامه به چند مورد از آن ها اشاره می شود؛

مزایای کشت هیدروپونیک:

تولید میوه و سبزی در زمین های خشک، سنگی، باتلاقی و زمین هایی که به هر دلیل غیرقابل کشت هستند.

کاهش چشمگیر مصرف آب که در مناطق خشک و کم آب بسیار قابل استفاده می باشد.

بهره برداری از مکان های بلا استفاده مثل انبار، گاراژ و …

روش هیدروپونیک بخاطر تغذیه دقیق تر و راحت تر گیاه، برداشت محصول از نظر کیفی و کمی برتر و بسیار قابل مقایسه با کشت در خاک می باشد.

ضد عفونی کردن محیط رشد در این روش با کیفیت بیشتر و هزینه کمتر نسبت به ضدعفونی کردن خاک انجام می پذیرد.

چون در روش هیدروپونیک محلول غذایی مایع است، به راحتی می توان آن را کنترل کرد در حالی که این کار برای خاک غیرممکن و یا با هزینه بالایی می باشد.

سهولت کشت گیاهان زینتی آپارتمانی چه در منزل و چه در گلخانه به روش هیدروپونیک به علت یکی شدن عمل آبیاری و کوددهی و همچنین به علت کاهش فضای لازم.

کاهش میزان ابتلا به بیماری های ارگانیک و قارچی.

بازه بیشتر و سهولت در پیش بینی میزان تولید، به خاطر پایین آوردن میزان خطا.

معایب کشت هیدروپونیک:

بالا بودن هزینه سرمایه گذاری اولیه

نیاز به متخصص و تکنسین

کشت بدون خاک گیاهان برای تولید گل یا محصول قابل عرضه به بازار به صورتی که تمام مواد غذایی از طریق آب آبیاری برای گیاه تامین شده و بستر رشد، عاری از خاک باشد (بستر به کار رفته اغلب غیر آلی است) یکی از تعاریف هیدروپونیک می باشد.

هیدروپونیک قبلاً به صورت سیستمی در نظر گرفته می شد که هیچ بستری در آن وجود نداشت. مانند کشت NFT که برای سبزیجات مورد استفاده قرار می گیرد، اما امروزه از بسترهای بدون خاک استفاده می شود تا علاوه بر حمایت فیزیکی سیستم ریشه گیاه ، اطراف ریشه همیشه از محلول غذایی غنی باشد.

هیدروپونیک علمی است که در آن پرورش گیاهان بدون استفاده از خاک با استفاده از بستر خنثی مانند شن، ماسه، قلوه سنگ، پیت، ورمیکولیت، پامیس یا خاک اره انجام می شود که به بسترهای نگهداری محلول غذایی شامل کلیه مواد غذایی ضروری مورد نیاز برای رشد و نمو طبیعی گیاه اضافه می شود.

در سیستم هیدروپونیک پرورش گیاهان بدون بستر را هیدروپونیک مایع و با بستر را هیدروپونیک توده ای (جامد) می نامند.

تقسیم بندی دیگر هیدروپونیک براساس نحوه عمل سیستم محلول غذایی می باشد؛

بدین صورت که در سیستم چرخشی یا بسته محلول غذایی پس از عبور از بستر یا توده ریشه گیاه دور ریخته می شود، در سیستم غیرچرخشی یا باز محلول غذایی پس از عبور از بستر و ریشه دوباره بازیافت شده و مورد استفاده قرار می گیرد.

سیستم و تکنیک های روش هیدروپونیک:

سیستم هیدروپونیک محلول یا مایع:

روش چرخشی یا بسته:

در این روش که خود به دو دسته تقسیم بندی می شود محلول غذایی به سمت ریشه گیاه پمپ می شود و پس تغذیه گیاه محلول زهکش جمع آوری می شود و پس از بررسی غنی شدن مجددا مورد استفاده قرار می گیرد.

فناوری فیلم غذایی (NFT):

 این فناوری یک سیستم هیدروپونیک به معنای واقعی است . به این صورت که ریشه های گیاه به صورت مستقیم در معرض عبور محلول غذایی قرار می گردند. لوله و یا کانال هایی خاصر عناصر غذایی را به ریشه های گیاه می رساند.

کانال یا لوله ها از ورقه انعطاف پذیر ساخته می شود. نهال گیاهان در محیط رشد کوچک در مرکز ورقه قرار می گیرند. جهت جلوگیری از تبخیر و ممانعت از ورود نور ، دور تا دور نهال ها با ورقه ها پوشیده می شود و یک محیط بسته ایجاد می گردد.

محیط رشد کوچک اطراف گیاه محلول غذایی را برای جذب در اختیار نهال ها قرار می دهد. با افزایش رشد گیاه، ریشه ها به تدریج گسترش یافته و یک شبکه به هم تنیده را داخل کانال ها تشکیل می دهند.

طول کانال ها بین 5 تا 10 متر می باشد که به صورت شیبدار در نظر گرفته می شوند. محلول غذایی به بخش بالایی کانال پمپ می شود و سپس به وسیله نیروی ثقل به سمت انتهای پایینی کانال جریان می یابد. در طول کانال ریشه ها عناصر غذایی را دریافت می کنند.

اضافه محلول غذایی به سمت مخزن محلول غذایی سرازیر می شود. این محلول قبل از پمپ شدن مجدد به سمت کانال ها از لحاظ غلظت نمک ها توسط فیلترهای مخصوص بازبینی می شود. (می توان محلول غذایی را هفته ای یکبار با محلول جدید جایگزین کرد). سرعت جریان محلول بسته به طول کانال بین 2 تا 3 لیتر در دقیقه تنظیم می گردد.

در این فناوری فضا برای رشد کافی گیاه وجود دارد و می توان گیاهانی با ارتفاع نسبتا بلند تولید کرد.

فناوری جریان عمیق وسیستم لوله ای (DFT)

در این سیستم محلول غذایی به ضخامت 2-3 سانتی متر در لوله های پلی اتیلن (pvc) جریان می یابد. گلدان های مشبک پلاستیکی حاوی بستر کشت بر روی این لوله ها قرار می گیرند که انتهای گلدان ها با محلول غذایی که در داخل لوله ها در جریان است در تماس می باشد. لوله های pvc با توجه به نوع و نحوه رشد گیاه می تواند به روی یک سطح مستقیم و هموار و یا به صورت مارپیچ و زیگزاگ چیده شوند.

در سیستم مارپیچ از فضای موجود بیشترین بهره برداری انجام می شود اما این سیستم برای گیاهان با رویش کم مناسب می باشد اما سیستم راست و منفرد هم برای گیاهان با رویش کم و هم برای گیاهان رویش زیاد مناسب می باشد.

معمولا گیاهانی که در این سیستم جهت رشد قرار می گیرند بستری با ترکیب کوکوپیت پوسیده یا سبوس برنج و یا مخلوطی از هر دو دارند.

در کف گلدان ها یک پوشش توری مانند قرار می گیرد تا مانع از ریخته شدن ترکیبات بستر به درون محلول غذایی گردد.

بعد از برگشت اضافه محلول از زهکش کف گلدان ها به مخزن محلول غذایی مادر ، به مخزن هوادهی می شود.

برای سرعت بخشیدن به جریان محلول غذایی لوله های pvc باید با یک شیب رو به پایین 30 تا 40 درصد باشد.

معمولا برای جلوگیری از افزایش درجه حرارت محلول غذایی، لوله ها pvc را با رنگ سفید رنگ آمیزی می کنند.

روش غیرچرخشی یا باز:

در این روش محلول غذایی پس از تغدیه گلدان ها به سیستم بازگردانده نمی شود و یک بار می باشد. زمانی که غلظت مواد غذایی در مخزن کم می شود محلول جایگزین می گردد. برای جایگزینی محلول غذایی از تغییرات ph یا قابلیت هدایت الکتریکی به عنوان شاخص استفاده می شود. هر کدام از این ویژگی ها از محدوده مشخصی کمتر یا بیشتر شود نسبت به انجام تغییرات و تعویض محلول غذایی اقدام خواهد شد.

فناوری غوطه ور کردن ریشه:

در این روش گیاهان در گلدان های کوچک حاوی مقدار کمی ترکیبات بستر، رشد می کنند. این گلدان ها به صورتی در سیستم چیده می شوند که دو سه سانتیمتر از کف گلدان در داخل محلول غذایی فرو رود. بعضی از ریشه ها در محلول غوطه ورند در حالی که ریشه های دیگر در هوای بالای محلول آویزان می باشند تا هم مواد غذایی و هم هوا را جذب نمایند.

این روش از ساده ترین و ارزان ترین روش های کشت گیاه به روش هیدروپونیک می باشد.

برای پرورش گیاهانی که ریشه غده ای ندارند باکسهایی به عمق 25 تا 30 سانتیمتر را تهیه می کنند و روی آن را تخته یا درپوش هایی برای نگهداری گلدان ها می گذارند (این درپوش ها از نفوذ نور نیز جلوگیری می کند)، باکس ها را با محلول غذایی به اندازه ای پر می کنند که دو یا سه سانت از انتهای گلدان ها در آب فرو رود و همچنین فضای کافی در بالای محلول برای جذب اکسیژن وجود داشته باشد .

در گلدان های مورد استفاده در این سیستم، به منظور جوانه زنی ریشه و ورود محلول غذایی به داخل بستر سوراخ هایی در انتها و اطراف گلدان به وجود می آورند. کف گلدان ها را یک پوشش توری مانند قرار می دهند تا مانع از ریخته شدن ترکیبات بستر به درون محلول غذایی گردد.

برای پرورش گیاهانی که ریشه غده ای دارند معمولا از محفظه ای به عمق 20 تا 30 سانتیمتر استفاده می کنند که داخل این محفظه را با ورقه پلی اتیلن سیاه رنگ پوشش می دهند و یک سوم آن را با محلول غذایی پر می کنند و حدود 7-8 سانتی متر از بالای محفظه خالی می ماند.

یک شبکه توری مفتولی در محفظه قرار می دهند و با بستری بی اثر پر می شود. گیاه در داخل بستر کاشته می شود. در ابتدای رشد گیاه محلول غذایی بوسیله لوله پلی اتیلن روزنه داری که از ترکیبات بستر پر شده است به واسطه نیروی مویینگی وارد محیط کشت می شود.

بعد از مدتی که گیاه رشد کرد ریشه ها از شبکه های توری رد شده و خود را به محلول غذایی می رسانند. در این مرحله لوله روزنه دار حذف می شود و روزنه به وجود آمده کار تهویه و پرکردن مجدد محلول را راحت تر می کند.

سیستم شناور سازی:

این سیستم همانند روش غوطه ور کردن می باشد با این تفاوت که در این سیستم می توان از محفظه های با عمق کم استفاده کرد.        

گیاه درگلدان هایی که بر روی یک ورقه ساخته شده از فوم های استیرو قرار گرفته، کاشته می شود. ورقه ها بر روی محلول غذایی  قرار می گیرند و به ریشه در محلول غذایی موجود در محفظه شناور می شود. محلول غذایی به طور مداوم به صورت مصنوعی هوادهی می شود.

سیستم نیروی مویینگی:

گلدان ها در این سیستم به اندازه ها و شکل های مختلف می تواند باشد . کف این گلدان ها سوراخ هایی ایجاد می گردد و داخل آنها را با بستر بی اثر پر می کنند (ترکیبی از کوکوپیت پوسیده و سن ریزه ها) و گیاه را در داخل آن کاشته می شود. گلدان ها در درون مخزن های بسیار کم عمق قرار داده می شود و درون مخزن ها را با محلول غذایی پر می کنند . محلول غذایی از طریق نیروی مویینگی وارد بستر کشت می شود.

سیستم هیدروپونیک با بستر کشت جامع:

در این سیستم ها ترکیبی از مواد جامد و بی اثر که قابل انعطاف و شکننده بودن داشته باشد به عنوان بستر کشت انتخاب می گردد.

این بستر ها باید ظرفیت نسبی نگهداری آب و هوا را در خود داشته باشند. همچنین این بستر ها باید امکان زهکشی و خروج آسان محلول را هم داشته باشند. این مواد مورد استفاده به عنوان بسترکشت باید قبل از استفاده به طور کامل ضدعفونی گردند.

این بسترهای مورد استفاده سیستم هیدروپونیک با بستر کشت جامع را می توان به صورت زیر دسته بندی کرد:

بستر های معدنی طبیعی ( بسترهای شنی)

بسترهای آلی طبیعی (سبوس، برنج ، خاک اره، الیاف نارگیل، کوکوپیت، پیت ماس)

بستر های معدنی غیر طبیعی ( پشم سنگ ، پرلایت، ورمی کولایت، زئولایت)

بستر های آلی مصنوعی (پلی اورتان، پلی فنول، پلی اتر ، پلی وینیل)

تکنیک کیسه آویزان

کیسه های استوانه ای شکل به طول 1 متر حاوی پوست نارگیل ضدعفونی شده را در این سیستم به عنوان بستر کشت استفاده می کنند. سطح بیرونی این کیسه ها سفید رنگ و دیواره داخلی آن سیاه می باشد. این کیسه ها با لایه نازک پلی اتیلن جهت جلوگیری از نفوذ اشعه ماوراء بنفش پوشیده می شوند. بخش پایین کیسه ها مسدود می گردد و قسمت بالایی آنها به یک لوله پلی اتیلن کوچک متصل می گردد.

این کیسه ها از یک ستون که در بالای لوله ی جمع آوری محلول غذایی می باشد به صورت عمودی آویزان می شوند. به همین دلیل به این تکنیک سیستم رشد عمودی نیز گفته می شود.

درون کیسه ها را گلدان های مشبک که از بستر کشت مناسب پر شده می گذارند و گیاهان را درون گلدان ها می کارند.

دور تا دور کیسه ها روزنه های متعددی وجود دارد. یک آبپاش کوچک بالای کیسه های آویزان وجود دارد که محلول غذایی را به درون کیسه ها اسپری می کنند. محلول غذایی قطره قطره به سمت پاییین بستر نفوذ می کند و به تدریج ریشه های گیاه را مرطوب می سازد. اضافه محلول از انتهای کیسه به کانال جمع آوری ریخته می شود و از آنجا به سمت مخزن محلول هدایت می شود.

این سیستم را می توان در فضای باز و همچنین در محیط ساختمان اجرا کرد. در زمان کاشت گیاهان در این سیستم باید به گونه ای عمل کرد که نور کافی به همه گیاهان برسد.

پوست نارگیل پر شده در کیسه ها وزن کمی دارند و همچنین تا حدود 2 سال می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

این سیستم برای سبزیجات برگی ، توت فرنگی و گیاهان گلدار کوچک مناسب می باشد.

تکنیک کیسه رشد:

در این سیستم کیسه هایی به طول 5/1 متر پرشده از کوکوپیت ضدعفونی شده را در این سیستم به عنوان بستر کشت استفاده می کنند. سطح بیرونی این کیسه ها سفید رنگ و دیواره داخلی آن سیاه می باشد. این کیسه ها در مقابل نفوذ اشعه ماوراء بنفش نفوذ ناپذیر می باشند.

ارتفاع کیسه ها 6 و ضخامت آنها 18 سانتیمتر می باشد. کیسه ها به صورت افقی و به دنبال هم در ردیف هایی بر روی زمین قرار می گیرند. بین کیسه ها فضایی برای رفت و آمد وجود دارد. بسته به نوع و نحوه رشد گیاه می تواند کیسه ها در ردیف های دوتایی نیز قرار گیرند. بر روی سطح فوقانی کیسه ها روزنه هایی وجود دارد. گلدان های مشبک در کوکوپیت قرار دارد و گیاه ها در این گلدان ها کاشته می شود. در هر کیسه می توان 2 تا 3 گیاه کاشت. دو شکاف در دو طرف کیسه ها ایجاد می شود که وظیفه زهکش را بر عهده دارند.

لوله مشکی رنگ بسیار باریک از منبع اصلی که محلول غذایی از آن عبور میکند به هر یک از گلدان ها هدایت می شود. در بعضی مواقع بسته به نوع گیاه نیاز می باشد که آبیاری دستی نیز به گیاه انجام گردد.

باید دقت گردد که بستر گیاه به طور کامل با آب و محلول غذایی اشباع نگردد. در غیر این صورت اکسیژن کافی در اختیار ریشه ها قرار نمی گیرد و ریشه شروع به پوسیده شدن می کنند.

قبل از قرار دادن کیسه ها بر روی زمین باید زیر کیسه ها را با ورقه های پلی اتیلن سفید و عایق اشعه ماوراء بنفش به طور کامل پوشاند. این لایه پلی اتیلن نور خورشید را به سمت گیاهان بازتاب می دهد. این لایه همچنین باعث می شود که بیماری های قارچی در بین گیاهان کم شود و همچنین رطوبت نسبی بین گیاهان نیز کاهش می یابد.

جهت نگهداری گیاهان در زمانی که رشد کافی داشتند استفاده از قیم(سرپانگهدارنده ها) ضروری می باشد.

تکنیک شیاری:

در این سیستم با استفاده از آجر و بلوک کانال های با ارتفاع حداقل 30 سانتیمتر طراحی و ساخته می شود که گیاهان در داخل این کانال ها کاشته می شوند.

داخل کانال ها قبل از اینکه با بستر رشد پر شوند با استفاده از دو لایه متشکل از ورقه های پلی اتیلنی نازک و عایق در برابر اشعه ماوراء بنفش پوشانده می شوند. اینکار داخل کانال را از بقیه سطح زمین نیز جدا می کند و مانع از نفوذ آب به بیرون از کانال می شود.

عرض کانال ها بسته به نوع گیاه متفاوت می باشد . در صورتی که عرض کانال زیاد باشد می توان دو ردیف گیاه را در کنار یکدیگر کاشت.

در این سیستم از کوکوپیت پوسیده شن یا سنگریزه، ورمی کولایت، پرلایت، خاک اره یا مخلوطی از این مواد به عنوان بستر رشد گیاه استفاده می گردد. محلول غذایی با استفاده از سیستم آبیاری قطره ای تامین می گردد.

یک لوله سوراخدار به قطر 5/2 سانتیمتر در انتهای شیار کانال ها قرار می دهند که زهکش و خروج اضافه محلول غذایی از این لوله انجام گیرد.

در مورد گیاهانی که پس از رویش ارتفاع زیادی دارند مانند خیار و گوجه فرنگی ) استفاده از قیم لازم است.

تکنیک گلدانی

این تکنیک همانند روش شیاری می باشد با این تفاوت که در این تکنیک گیاه داخل گلدان پلاستیکی یا سفالی حاوی بستر مناسب رشد کاشته می شوند. اندازه گلدان ها بسته به گیاه و نیازهای رشدی گیاه بستگی دارد. حجم گلدان ها معمولا بین 1 تا 10 لیتر متغیر می باشد. بستر رشد وظیفه تامین عناصر غذایی مورد نیاز گیاه را داشته و به عنوان یک سرپانگهدارنده ( قیم) برای بوته های گیاه می باشد. در واقع نقش بستر کاشت در این سیستم همانند روش کشت شیاری می باشد.

سیستم آئروپونیک یا هوا کشت:

این روش ساده‌ترین و مطمئن‌ترین راه برای افزایش بازدهی در تولید محصولات گلخانه‌ای است. در این سیستم ،گیاه بدون نیاز به بستر ، به رشد فوق‌العاده‌ای دست پیدا می‌كند.

ریشه‌ها در هوا معلق است و محلول غذایی به صورت كوچك‌ترین ذرات قابل جذب توسط ریشه در اختیار گیاه قرار می گیرد. از طرف دیگر، گازها و مواد غذایی مورد نیاز گیاه ـ كه اغلب فاكتورهای محدودكننده رشد در سیستم‌های خاكی و هیدروپونیك (آب کشت) است- به طور كامل در اختیار گیاه قرار می گیرد.

 در آئروپونیك، مواد مغذی و آب به صورت ذرات ریز پودرمانندی که در هوا اسپری می شود به ریشه گیاه منتقل می شود و از آنجا كه اكسیژن و مواد مغذی بیشتری به گیاه میرسد، منجر به رشد سریع آن می شود. یك خاك فشرده، 30 درصد به ریشه‌ها اكسیژن می‌رساند در حالی كه در سیستم هیدروپونیك  50 درصد و در سیستم آئروپونیك، امكان اكسیژن‌رسانی تا 99 درصد نیاز واقعی گیاه وجود دارد.

رشد گیاه در سیستم هیدروپونیك، دو برابر بیش از كشت خاكی و در سیستم آئروپونیك ، چندین برابر سریع‌تر از بقیه سیستم‌های رشد است.

میزان آب موردنیاز گیاه در این روش كاهش چشمگیری دارد که یکی از مزایای این سیستم محسوب می شود. در واقع گردش محلول مغذی و آب در سیستم و نیز در اختیارگذاشتن آن تنها در موقع نیاز گیاه و نه مازاد بر آن و نیز ریزبودن ذرات جهت افزایش سطح جذب توسط ریشه، عمده دلایل كاهش مصرف آب و محلول غذایی محسوب می شود.

مزایای این سیستم شامل:

نگهداری آسان سیستم

80 درصد صرفه جویی در آب، محلول غذایی و انرژی

رشد زیاد ریشه به دلیل دسترسی ریشه ها به اكسیژن زیاد و افزایش سطح جذب مواد مغذی

ارزانتر بودن این سیستم نسبت به هیدروپونیك هوشمند به میزان 10 تا 15 درصد

شتاب بخشیدن به سیكل های كاشت به دلیل افزایش سرعت رشد و بلوغ

كنترل حرارت محیط گلخانه از طریق كنترل دمای محیط ریشه

مواد ریشه ای بدون خاك و ارگانیسم های خاكزی یا آلودگی با گونه های خارجی

فراهم كردن یك محیط ضد پاتوژن و علف هرز جهت رشد بهینه گیاه و در نتیجه كاهش مصرف آفت كش و علف كش

دسترسی کامل گیاه به دی اكسید كربن جهت فرآیند فتوسنتز

افزایش بو، طعم و طراوت محصولات

 استفاده از این سیستم برای تكثیر قلمه هائی است كه به سختی ریشه دار می شوند. نظیر: گردو، زیتون ، پسته ،سیب، مركبات،برخی از گیاهان مهم و استراتژیك داروئی نظیر سرخدار و… . بطوریكه علاوه بر كاهش یك سومی طول مدت رویش، باعث افزایش درصد موفقیت قلمه در ریشه زائی می گردد.این مزیت برای وزارت كشاورزی كه احتیاج دائم به پرورش قلمه  دارد، اهمیت چشمگیری دارد.

با توجه به آنكه این سیستم روشی است بدون بستر، در نتیجه هزینه تهیه بستر، كه خود هزینه بالائی را برای گلخانه دار به دنبال دارد ، حذف می شود. بر همین اساس هزینة جاری گلخانه دار10 تا 15%  كاهش می یابد.

گیاهانی كه تكثیرشان از طریق زایشی به سختی انجام می گیردویا نیاز به مدت زمان بیشتری جهت  تكثیر دارند ،از طریق این روش و به طریق رویشی براحتی تكثیر می یابند. مانند: زعفران، مینی تیوبر، اركیده، بنفشه آفریقائی و …

گیاهانی نظیر توت فرنگی كه تكثیرشان از طریق هیدروپونیك به دلیل تجمع عناصر غذایی در اطراف ریشه با مشكل روبرو می شود را می توان از این روش تكثیر نمود. بدین ترتیب رشد توت فرنگی در آئروپونیك سریع تر و عملكرد بیشتر خواهد بود.

گیاهانی نظیر زعفران كه در شرایط مزرعه نیاز به تعداد زیادی كارگر داشته و بسیار وقت گیر است را می توان از طریق این سیستم تكثیر نموده و با این روش غلظت رنگدانه قرمز را در كلاله بدست آمده بالا برد.